بررسی نشت و میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز رفتار سلول های استئوبلاست بر روی داربست های سه بعدی کامپوزیتی کیتوسان-ژلاتین/هیدروکسی آپاتیت

سابقه و هدف: در سال های اخیر، داربست های کامپوزیتی ساخته شده از پلیمرها و سرامیک های زیست فعال، به علت خواص برتر آنها، کاربرد وسیعی در مطالعات مهندسی بافت استخوان پیدا کرده اند. در میان پلیمرهای مختلف، کیتوسان و ژلاتین، به علت خواص مطلوبشان توجه بیشتری را به خود جلب کرده اند. در این مطالعه، با استفاده از این دو پلیمر و نیز هیدروکسی آپاتیت که به بخش معدنی استخوان انسان شباهت دارد، داربست کامپوزیتی سه بعدی به روش خشکاندن انجمادی تهیه و رفتار سلول های استئوبلاست بر روی آن بررسی شد. هدف از انچام این پژوهش ساخت و توسعه داربستی مناسب و زیست فعال برای کاربرد در مهندسی بافت استخوان می باشد. مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، جهت ارزیابی تاثیر میزان ژلاتین موجود در داربست ها بر خواص بیولوژیکی آنها، سه درصد مختلف از ژلاتین (0، 10، و 20 %) به داربست های کامپوزیتی اضافه شدند. همچنین جهت بررسی خواص بیولوژیکی داربست ها، سلول های استئوبلاست بر روی آنها کشت داده شده، رفتار آنها مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام این بررسی ها، آنالیز میکروسکوپ الکترونی روبشی (sem) و تست سنجش فعالیت آلکالین فسفاتازی (alp) انجام شدند. یافته ها: آنالیز sem، چسبندگی سلولی زیاد و تکثیر آنها درون داربست ها را نشان داد. فعالیت آلکالین فسفاتازی سلول های استئوبلاست، مناسب بودن داربست های کامپوزیتی شامل غلظت های بیشتر ژلاتین را نسبت به بقیه داربست ها، همچنین میزان فعالیت بالای سلول های استئوبلاست بر روی تمامی داربست ها را به طور کلی نشان داد. نتیجه گیری: داربست زیست فعال کامپوزیتی کیتوسان-ژلاتین/هیدروکسی آپاتیت، به عنوان داربستی مناسب، برای اهداف بازسازی بافت استخوان پیشنهاد می شود.